از نقطه نظر منتقدان، سینمایی دعوتنامه، به بخشی از فهرست گسترده عاشقانه های گوتیک تبدیل شده است و از آنجایی که این یک فیلم فعلی و ساده است، باید به عنوان یک بازیابی جالب از آن جهان، عمارت های شوم، تهدیدات ناملموس، اشراف زاده های منحرف و قهرمانان با هاله ای غیرقابل انکار از بی گناهی دیده شود، که با نگاهی کلی به طرح اولیه آن می توان گفت در این حوزه ضعیف و ناتوان عمل کرده و نتوانست جلوه ای خوب را از داستانی که می شد بهتر و تأثیر گذار تر ظاهر شود، در اختیار همگان قرار دهد.