خلاصه داستان: داستان دو دوست قدیمی،که برای رسیدن به ثروت مسیرهای اشتباهی را طی می‌ کنند...

فیلمی که بار نداشت اما حسابی به بار نشست.
این فیلم که به کارگردانی،تهیه کنندگی و نویسندگی مصطفی کیایی به همراه مهیار شاهرخی، با نقش آفرینی «بهرام رادان،پژمان بازغی،سحردولت شاهی،محسن کیایی و رضا کیانیان» در ژانر کمدی و به مدت زمان ۱۰۰ دقیقه ساخته شده بود،در تاریخ ۱۹ خرداد سال ۱۳۹۵ منتشر شد.
طبق چیزی که درتمام رسانه ها و سایت های مختلف نقد و بررسی فیلم و سریال با عنوان بررسیِ فیلم «بارکد» خواهید دید،بیشتر از بررسی،نقد است.
همانند فیلمِ قبلی مصطفی کیانی یعنی «یخبندان» فیلم جدید او نیز از نگاه تند و زبان برنده ی نقادان دور نماند و طبق معمول گلوله های دقیق و عمیقی بر پیکر طلایی اما توخالی این فیلم وارد شد.
در ابتدا می پردازیم به داستان فیلم و شخصیت های نابالغ و ساده لوحی که نتوانستند آنطور که باید و شاید بار یک کار فرهنگی – اجتماعی را به دوش بکشند.
داستان درمورد پسری به نام «حامد» با نقش آفرینی «بهرام رادان» است که پدر او در زندان به سر می برد و خود او از دانشگاه انصراف داده است و در همین اوضاع، دوست قدیمی خود،یعنی «میلاد» با «بازی محسن کیانی» را در غالب یک طلبه ی قلابی می بیند و از این به بعد مسیر این دو دوست،مسیری اشتباه برای کسب ثروت بزرگ است،که آن ها را راهیِ وارد شدن به باند موادمخدر می کند.
در ادامه ی این داستان این دو دوست همچنان به دنبال ثروت،کارهای نابالغانه و احمقانه ای انجام می دهند که روند داستان را اندکی طنز و بیشتر زننده می کند.
کیایی،طبق معمولِ همیشه سعی داشت تا مشکلات و ناهنجاری های اجتماعی
همچون«خلاف،دزدی،اعتیاد،اختلاف طبقاتی زیاد،فساد و بی پولی» را به نمایش بگذارد و به تماشاچی و دیگران بفهماند که دغدغه ی او، جوانان و معضلات آنان است.
اما حقیقت تلخی که باید آن را بیان کرد این است که برای نشان دادن این چنین ناهنجاری هایی باید بسیار توانا و قوی بود،تا بدون آنکه این معضلات را با دیالوگ های ضعیف و طنز سطحی،به بیننده خوراند،در ذهن آنان ثبت کرد.کاری که کیایی به هیچ وجه در انجام آن موفق نبوده است.
کیایی سعی داشت تا با جملات به ظاهر پرمحتوا و کلمات و عبارات قلمبه سلمبه،فیلم خود را اثری مفهومی و بسیار پیچیده نشان دهد،درحالی که با این کار صرفا بیننده را گیج کرد و سعی داشت تا به همه این را القا کند که این گیج شدگی،نتیجه ی مفهوم سنگین و اندرزهای اجتماعی فیلم است.
هرچند باید بدانیم که هر گیج شدنی لزوما این معنی را نمی دهد و ممکن است به دلیل داستان ضعیف،دیالوگ های بی ربط، پرش های زمانی و مکانی متعدد و پردازش ضعیف شخصیت ها باشد.
با مروری بر فیلم های کیایی متوجه خواهید شد که فیلم های او نه تنها پیشرفتی نکرده اند،بلکه رفته رفته بدتر هم شده اند.
شاید بتوانیم با ارفاقی بگوییم که فضاسازی فیلم ها بهتر شده و رنگ و لعاب بهتری گرفته اند. اما از لحاظ شخصیت پردازی و خط داستانی همانطور که گفتم فیلم های کیایی یک روند نزولی را پیش گرفته اند.
درمورد بازیگران انتخاب شده برای این فیلم،باید ذکر کرد که تنها نکته ی مثبت این سریال«محسن کیایی» بوده است ،او توانست به بیننده بفهماند که توانایی لازم برای اجرای یک شخصیت احمق و طنزپردازی را دارد.
اما در آن طرف قاب فیلم،بهرام رادان انتخاب خوبی نبوده و متوجه شدیم که استعداد زیادی برای بازی کردن در فیلم های طنز را ندارد،سحر دولتشاهی نیز،برخلاف استعداد بازیگری خوب،انتخاب مناسبی برای این فیلم نبوده است.
به جز نقوش کلیدی این فیلم،شخصیت های بسیار زیادی وجود داشتند که بیننده خیلی فرقی دربینِ بود و نبودشان احساس نکرد و این شاید یکی دیگر از نتایج شخصیت پردازی ضعیف کیایی باشد.
کیایی سعی کرد این نقص در بازیگران و شخصیت های فیلم را با حضور «رضا کیانیان» برطرف کند اما حضور او نیز همچون مهره ای غیرضروری بود.
احتمالا با خواندن تمام این نقد ها با خود می گویید پس فروش خوب این فیلم به چه دلیل بود؟
این فیلم توانست تمام نقص ها و مشکلات خود،همچون درماندگی در به نمایش گذاشتن موثر مشکلات اجتماعی را در پشت پرده ی طنز،از نگاه نه چندان تیزبینِ مخاطب عام پنهان کند.
مردم ما نیز همواره به دنبال طنز و شادی بودند و این دلیل فروش میلیاردی «بارکد» است.